De kunst van overleven

Ik wil toch even iets kwijt over de negativiteit die ik soms ondervind als schrijfster.

Ten eerste: schrijven is een ambacht, een kunst en smaken verschillen. Geen boek kan iedereen bekoren. Net als een schilder ook niet iedereen kan bekoren, of dat we niet allemaal naar dezelfde muziek luisteren.

Overleven van een kunstambacht is zwaar en ik zal met de deur in huis vallen: veel schieten er geld bij in.

Het publiek kent allemaal wie rijk en succesvol is door zijn/haar werk als schrijver, muzikant, schilder ... Tegenover elke Stephen King, Madonna of Dali staan een groep mensen die even talentvol zijn, maar die slechts een beperkt publiek hebben.

Het gros van deze kunstenaars kan er in het beste geval een goede zakcent aan bijverdienen. Een groot deel schiet er geld bij in en een piepklein percentage kan ervan leven. En die laatste groep, dat zijn dan meestal de mensen die er iets gerelateerd bij doen. Om voorbeelden te geven: schrijvers die ook redigeren. Ze verdienen daar meer aan dan aan hun boekenverkoop alleen. Denk aan muzikanten die ook lesgeven, of zich in meerdere bands uit de naad werken om rond te komen. Of de gevierde kunstenaar, die af en toe een schilderij verkoopt, maar vooral doceert aan de academie.

En nu is er een nieuwe kunstvorm bij: prompt engineering en ik zie mensen die erin uitblinken en daar ook geld mee verdienen. Soms zijn het al gevestigde designers en kunstenaars die zich ermee bezighouden.

Net als toen de fotografie opkwam in het midden van de 19de eeuw, stonden portretschilders en tekenaars op hun achterpoten. Dat was geen kunst. Dan kwam Photoshop. Dat was niet echt.

Ondertussen is fotografie een erkende kunst en is Photoshop een aanvaard medium. Nu komt dus het AI-model erbij. Mensen typen tekst, genaamd prompts in om een plaatje te creëren. Dat plaatje wordt gegenereerd door een hoop plaatjes tot pixels te verwerken en iets nieuw samen te stellen hieruit.

De kunstwereld staat op zin kop. Dit neemt alle domeinen over. Je kan er zelfs muziek mee maken en ik ben er zeker van dat je met een  3D-printer er wel ook voorwerpen uit zal krijgen. 

Het is waar dat het andere vaardigheden vereist dan tekenen, of een instrument bespelen.

Toch, als je niets van kunst kent, lukt prompt engineering ook niet zoals het moet.

Zoals een fotograaf tientallen plaatjes met schieten om zijn shot te hebben, zo is het ook honderd keer genereren voor je die ene afbeelding hebt.

Over copyright heb ik al in mijn vorige blog gehad. Ik snap het morele issue en ben wel akkoord dat mensen toestemming moeten geven om hun werkt in de databank te zetten. Er zijn al veel app providers mee bezig dat ze inderdaad genereren uit een eigen databank waarin werk zit van mensen die ervoor vergoed worden. Daar sta ik dus ook achter.

Als schrijver sta ik momenteel minder op mijn achterste poten dan de beeldende kunstenaars. Volgens mij is dat doordat de kwaliteit van AI gegenereerde teksten nog niet zo een hoog niveau heeft. En toch: er zijn, zeker in het Engels, al boeken die ermee gegenereerd zijn uitgegeven en verkocht. Soms krijgen die boeken zelfs goede recensies. 

Dus de schrijvers beginnen ook te brullen voor een boycot.

En ik sta hier dan aan de zijlijn. Mijn mening is wat je aandacht geeft, voedt je. Ik zie heel veel anti-AI logo's verschijnen op websites waar ook AI gegenereerde werken mogen worden aangeboden. Er zijn websites die het verbieden en daar heb ik ook respect voor.

Eerlijkheid duurt in mijn ogen het langste. Prompt engineering is de nieuwe kunstvorm. Al die mensen die staan brullen om het te verbieden, zijn in mijn ogen kunstenaars die uit zelfbehoud het brood van andermans plank willen stelen.

Ze maken zich in mijn ogen niet sympathiek op deze manier. In plaats van de brullen en te veroordelen, zouden ze ook net hun menselijke kant naar boven kunnen halen, in de positieve zin. Uitleggen hoe hun werk tot stand kwam, wat het uniek maakt en niet wat een ander slecht maakt.

Als schrijver lees ik ook graag. De laatste tijd is de schrijfstijl van veel auteurs zo langdradig en herhalend, dat ik me regelmatig voor een goed verhaal me erdoor moet worstelen. Dat is hun stijl en v eel lezers vinden dat blijkbaar top. 

Niemand moet dus veranderen. Het is niet mijn taak om anderen te zeggen welke kunst ze moeten beoefenen en hoe ze het moeten doen. Wat AI- gegenereerde afbeeldingen betreft: ik vind ze soms mooier en bezielder dan sommige tekeningen van kunstenaars, al heb ik ook veel bewondering voor mensen die met de hand tekenen, beeldhouwen en ga zo verder.

Ik ben dus fan van de twee. Tekenen kan ik niet. Muziek spelen kan ik ook niet. Schrijven kan ik wel wen prompt engineering op een bepaald niveau ook. Ergen voel ik me daarom aangevallen door de mensen wiens kunst ik verdedig, maar die een van de mijne aanvallen. Soms begin ik me zelfs al schuldig te voelen dat ik hun werk zou promoten en verdedigen, als mij toch maar naar beneden halen.
Daarom: ik heb geen zin om mee te doen in de afbreekreacties.  Het is niet omdat jij geen fan bent van prompt engineering en AI-afbeeldingen, wat je goed recht is, dat je anderen moet afkraken omdat ze het wel mooi vinden.

Ik overwoog op een event om een boek van iemand te kopen. Ik zag haar anti-AI protestbordjes en deed het niet, ook al vind ik haar tekeningen heel mooi. Dat doe ik haar niet na. Ik kan plaatjes genereren, maar gezien ik daardoor negativiteit tegenover mij gewaar werd, ben ik maar doorgelopen.

Ik boycot niemand, want het is een boemerang die je terug zal krijgen. Dat AI moet aangegeven staan, daar ben ik het 100% mee eens. Ook vind ik het niet geschikt om bijvoorbeeld kleding en andere producten in een catalogus weer te geven. Mensen moeten kunnen zien wat ze kopen.  Naast lezeres en schrijfster, ben ik ook bezig met breien. Ik zag op Facebook onlangs AI-afbeeldingen om truien te verkopen, waarvan ik zo zag dat ze niet konden bestaan. Daar mag volgens mij zeker tegen opgetreden worden.

Ik vind het fijner om iedereen in zijn waarde te laten als mensen de keuze hebben en niet bedrogen worden.

Daarom ga ik me niets meer aantrekken van wat anderen doen. Negativiteit trekt negativiteit en mijn ervaring is dat het een zelfboycot wordt op termijn. Toen ik zwartgallig in een depressie zat, was ik niet het zonnetje in huis. Toen heb ik ook even alles stilgelegd en het is juist plaatjes genereren dat me er mee heeft doorgeholpen, omdat ik niet meer de concentratie had om te lezen of te schrijven.

Ik heb er alle respect voor dat voor verschillende collega's de verkoop van hun werken wel belangrijk is om te overleven. Daarom vind ik het jammer dat ze negativiteit promoten.

PS: het is door al die negativiteit tegenover AI dat ik het ben gaan bestuderen om mijn angst ervoor af te leren en ben beginnen te waarderen. Ondertussen beschouw ik prompt engineering als een volwaardige kunst, wel een andere dan tekenen, schilderen, beeldhouwen of muziek maken.

Bijgevoegd: zeemeermin, gegenereerd in Teng.ai. Persoonlijk vind ik ze niet perfect, maar ze is mooi op haar manier.